Basisschool en buikgevoel

Het is al wat jaartjes geleden dat ik deze blog schreef, maar hij blijft naar mijn idee wel relevant, want een basisschool kiezen is iets wat het merendeel van de ouders uiteindelijk doen. Wij wisselde ooit van de openbare basisschool om de hoek naar de vrijeschool een paar dorpen verder. Mijn idee was dat dit veel beter aan zou sluiten bij onze manier van ouderschap en onze kinderen. Niks bleek minder waar en we zijn na een tijd weer terug overgestapt naar onze oude school. Hieronder ons verhaal en mijn ervaring bij het kiezen van een school;


Ik loop de hal in van de vrijeschool waar we een paar maanden geleden naartoe zijn overgestapt. Het is de laatste advent, de school is eerder open en er staat een groep mensen om een piano waarachter een wat bangig lief meisje zachtjes, prachtig zit te zingen. De kaarsjes staan overal aan en het is muis stil. Het raakt me enorm en ik word overspoeld door allerlei emoties. Ineens besef ik me dat deze emoties niets te maken hebben met de muziek die ik hoor, maar met het liefste mannetje wat naast de piano weg gedroomd naar het zingen staat te luisteren. Het jongetje wat daar staat hoort daar helemaal niet, dat zou iedereen kunnen zien. Zijn blik staat ongelukkig en zijn houding is verdrietig. Dat jongetje is mijn kind. Voor hem zijn we gewisseld van school, met het idee dat hij daar veel meer op zijn plek zou zijn, maar niets bleek minder waar. Hij had zich nog nooit ergens zo slecht op zijn plek gevoeld. Hij komt naar me toe, want het is tijd om naar boven te gaan, naar zijn lokaal. Hij geeft me een knuffel en een kus en vraagt of hij alsjeblieft mee terug mag naar huis. Hij huilt niet, maar zijn blik zegt genoeg. Mijn moeder hart breekt en op dit punt weet ik dat ik niet de juiste keuze heb gemaakt....


Hoe maak je eigenlijk keuzes en wanneer weet je of je het juiste doet en wanneer geef je toe als je keuze helemaal niet de juiste is geweest. Of zijn alle keuzes de juiste, want als je het juiste pad volgt zijn ook beslissingen oké die niet zo goed uitpakken en ben je er einde van de rit alleen maar sterker uitgekomen. Het meest belangrijke is dus om je eigen stem te volgen, je eigen gevoel durven te voelen en je eigen pad te belopen. Hoe ouder je wordt, des te makkelijker gaat dat (tenminste dat ervaar ik zelf zo). Maar dan komen er ineens kleine wezentjes in je leven waar je ook beslissingen voor neemt en dat is wel echt hele andere koek!


Als je kindje dan ineens 4 jaar is, want dat is echt ineens! Dan gaan ze naar school. En dat is echt een hele grote stap, want alles verandert dan in de wereld van een klein mensje. Mama (of papa, of verzorger) is niet meer de enige belangrijkste van de wereld, maar dat is dan ook zo maar een juf of meester. Iemand die ze hele dagen gaan zien en heel veel invloed op een kindje gaan hebben. En niet alleen een juf of meester, maar ook alle kindjes waarmee ze dagelijks heel veel uren mee te maken hebben op school en dan hebben we het nog maar niet over het afspreken.


En kies je dan voor een openbare, of qua geloof voor een christelijke of gereformeerde school? Of voor een school met specifieke pedagogische opvattingen, zoals het montessori onderwijs of een vrije school? Of juist voor de kleine dorpsschool om de hoek?


School heeft zoveel invloed op hoe je kind zichzelf gaat ontwikkelen, dat een weloverwogen keuze echt wel belangrijk is, maar vergeet ook vooral niet je gevoel te gebruiken!


Je kan zoveel artikelen lezen om een goed afgewogen keuze te maken op basis van een aantal punten, zoals;
-Is er goeie tussenschoolse en Naschoolse opvang
-Wat zijn de schooltijden, evt continue rooster
-Wat betaal je aan ouderbijdrage
-Wat is het kwaliteit van het onderwijs
-Welke meetmethode zijn er
-Hoe groot is de school en hoe groot zijn de klassen
-Hoe zijn de normen en waarde, is er bijvoorbeeld een protocol bij pesten
-Wat wordt er verwacht van jouw als ouder
-Staan er fulltime of parttime meester en juffen voor de klas
-Sluit de school goed aan bij het voortgezet onderwijs
-Is er aandacht bij leerproblemen
-Welke andere gezinnen gaan er naar die school, hier tussen kunnen de toekomstige vriendjes en vriendinnetjes van jouw kind zitten
-Is de school netjes schoon
Allemaal afwegingen die je met je hoofd kunt maken.


Maar nu komt na mijn ervaring het aller belangrijkste. Maak ook keuzes met je hart, je buikgevoel. Jij kent jouw kind het beste en als je goed dicht bij jezelf staat voel je wel aan of de plek waar jij bent dat ook de plek ik waar jouw kindje zichzelf veilig en geborgen gaat voelen.
Voel de sfeer in een school en ga dan vooral langs als er les wordt gegeven. Zo zie en voel je de sfeer het beste!
Je kan zelf volledig overtuigd zijn van een bepaalde school of vorm van onderwijs, zoals wij dat hadden bij het vrije school onderwijs en dan blijkt je kind zich daar totaal niet op zijn plek te voelen. En kijk ook naar je andere kinderen in je gezin, zie je die ook straks naar die school gaan.
Probeer ook met zoveel mogelijk meesters en juffen even contact te hebben zodat je kan voelen of dit de mensen zijn waar jij je kindje straks 5 dagen in de week met een goed gevoel bij achter laat.


En kijk wat je kind nodig heeft om school heen. Onze oudste zoon gaat school gewoon nooit leuk vinden, maar alles eromheen wel. Wij wonen tegenover de school en het meest fijne vindt hij het zelf naar school fietsen en dan het liefst zo vroeg mogelijk om nog even te spelen op het plein. Afspreken met vriendjes na schooltijd, dit kon op de andere school allemaal niet omdat we daar te ver vanaf woonden. En schoolzwemmen en gym of creatieve lessen vindt hij wel leuk, kijk of dit ook gedaan wordt op een school.


En kom je er naar een tijdje achter dat een bepaalde plek niet de juiste is voor je kind, wees dan niet bang om opnieuw op zoek te gaan. Het is niet erg om keuzes bij te stellen of te veranderen, we groeien en leren als mensen en vooral als ouders. En als je keuzes maakt vanuit je hart en met liefde voor je kind, dan is het altijd de juiste en kinderen, die zijn enorm flexibel!

Mom like a monkey

Iedere moeder vult het moederschap op haar eigen manier in en niks is goed of slecht. Als een moeder handelt vanuit liefde naar haar kind is dit de juiste manier.

Mijn moederschap begint al heel bewust in de zwangerschap, voor mij is het heel belangrijk dat mijn kleintje in mijn buik zo min mogelijk stress ervaart. En dus ook zo min mogelijk stress hormonen via mij binnen krijgt. Het liefst wil ik alleen maar dat mijn kleintje zich constant kan vullen met liefdeshormonen en gezonde voeding. Massage tijdens de zwangerschap is een perfecte manier om het hormoon oxytocine in overvloed te laten stromen. Zelf word je er gelukkig en rustig van, maar ook je baby ervaart dit. Ook ademhalingsoefeningen vanuit de yoga zorgen hiervoor en de combinatie met asanas (yoga houdingen), ontspanningsoefeningen en meditatie zorgen letterlijk dat lichaam en geest in balans zijn en dat je in het hier en nu leeft. Als je dan positief naar je bevalling toe leeft en ook nog een mooie geboortereis hebt gehad met je baby dan heb je samen al aardig wat stappen voor.

Mijn moederschap is intens, zo intens dat het vooral bij mijn eerste baby mijzelf ook overviel. Ik wil constant een zijn met mijn baby. Aan de borst, in de draagdoek of samen slapend in de nacht, zolang ik het kleine lijfje maar op mij voel. De eerste keer dat ik dit meemaakte twijfelde ik nog wel eens of ik het juist deed. Om mij heen waren veel mama's die weer gingen werken en zonder al te veel moeite (tenminste dat zag er voor mij zo uit) hun baby bijvoorbeeld een dagje bij de oppas brachten. Ik kon hier niet aan denken, het maakte mij zo verdrietig om gescheiden te moeten zijn van mijn baby. Allereerst heb ik het geluk dat ik thuis ben bij mijn kinderen. Ik ga eigenlijk nooit ergens heen zonder baby en als ik ga dan maak ik de tijd voor ik weg ga om mijn kleine mensje flink te laten clusteren aan de borst en weet ik zeker dat ik weer op tijd terug ben. Daarbij komt ook nog dat mijn kinderen echt de beste papa van de wereld hebben, die bezit enorm veel geduld, tonnen aan liefde en heeft de kunst van het babydrager perfect onder de knie. Dus onrustige baby is; drager om, paar rondjes zingend door het huis en dan heeft hij een slapende, rustige baby.

'Mijn moederschap is intens, zo intens dat het vooral bij mijn eerste baby mijzelf ook overviel.'

Uiteraard heeft het ook te maken met karakter van het kindje, hoe de bevalling is geweest, hoe de mama zichzelf voelt (want mama's en baby's hebben zo een intense verbinding met elkaar die pikken ieder gevoel van elkaar op) en zo kan ik nog wel een hele lijst maken.
Niet iedereen is in de positie om thuis mama te zijn of wil zelf thuis mama zijn, dat realiseer ik me. Maar er zijn wel manieren waarop een baby zo relaxed mogelijk kan groeien en ontwikkelen;

Bereid je zoveel mogelijk voor op je bevalling en probeer bewust met je zwangerschap bezig te zijn, zwangerschapsyoga is een mooie manier om dit te doen, ook een zwangerschapsmassage helpt hierbij.

Draag je baby zoveel mogelijk, in de doek of een ergonomische drager. Wij mensen zijn draaglingen, dus hier varen de baby's het aller beste op. Dichtbij het hart, de voeding, de geluiden en de warmte van mama. En dan heb je als mama ook nog eens je handen vrij voor de rest van het gezin en een beetje huishouden.

Waarom zijn baby's nou zo tevreden en relaxed als ze gedragen worden, dat zit zo. Er zijn grofweg 3 soorten zoogdieren: nestblijvers, nestvlieders en draaglingen.

Nestblijvers zijn als konijnen, ze worden hulpeloos geboren en blijven doodstil als ze alleen achter gelaten worden omdat ze weten dat ze anders worden op gegeten. De melk van hun mama bestaat voornamelijk uit vet, zo kunnen ze een tijdje zonder hun mama.

Nestvlieders zijn als paarden, ze zijn al redelijk zelfredzaam als ze worden geboren en de melk van hun mama is heel eiwitrijk, voor een snelle opbouw van spieren en botten.

En dan de draaglingen, zoals de mens en de apen. Wij worden ook compleet hulpeloos geboren, maar we zijn niet gemaakt om weg gestopt in een hol stil te liggen. Mensen melk bevat veel suikers voor de ontwikkeling van de hersenen, maar verteerd heel snel en het wordt in kleine beetjes gedronken. Daarom willen draaglingen aan hun mama hangen, voor de veiligheid en om regelmatig te drinken en ze hebben enorm behoefte aan contact. Als je ze alleen laat gaan ze hard huilen en dat geeft gevaar!

Alleen hier in het westen geven we onze draaglingen i.p.v. moedermelk regelmatig de voeding van nestvlieders en moeten ze zich gedragen als nestblijvers. De norm lijkt zo dat baby's zelf in slaap moeten kunnen vallen en vooral de hele nacht in slaap moeten blijven. En dat werkt natuurlijk niet, want baby's staan nog zo dicht bij de natuur, die volgen hun instinct. En protesteren daar natuurlijk tegen. En als je deze instincten negeert, want dat doe je als je jouw kindje zichzelf in slaap laat huilen voelen zowel baby al mama zichzelf heel ongemakkelijk. Terwijl als je gewoon je instinct volgt, eigenlijk gewoon je hart, dan zal het allemaal veel fijner verlopen voor het hele gezin.

Voed op verzoek, mijn voorkeur gaat uit naar borstvoeding net zo lang tot je kindje aangeeft dat het genoeg is geweest (hier was dat bij beide oudsten rond de 3 jaar) Ook met kunstvoeding kun je op verzoek voeden, zodat je zoveel mogelijk de behoefte van je baby kunt volgen zoals de natuur dat bedoelt heeft.

Slaap samen, baby's zijn echt niet gemaakt om alleen in een donkere koude kamer te liggen, nogmaals wij zijn draaglingen, baby's horen zo dicht mogelijk bij hun mama. Vind je samen slapen niks, je kunt ook cosleepen! Koop een goedkoop ledikant bij Ikea, 1 zijkant eruit halen, schuif het tegen je bed en slapen maar!

Pak je baby bij je als het niet comfortabel is, als een baby huilt heb je al heel veel seinen gemist. Een baby kun je echt niet verwennen, een baby kan ook niet alleen in slaap vallen. Dus kom ik weer terug bij de eerste punten; bij honger: eten en als de baby heel moe is, in de doek.
Probeer zover als dat gaat met de rest van het gezin een tukkie mee te doen elke dag, invest in rest!

Invest in rest, leef met de dag!

Leef met de dag! Kijk niet terug naar hoe het gister ging want dat is geweest en ook niet naar wat morgen moet, want het loopt toch altijd anders dan dat je had bedacht. Zonde van je energie dus, je kan beter in het hier en nu zijn en genieten van wat je hebt! Er is nog nooit een mama geweest die spijt had dat ze teveel met haar baby had gekroeld.
Baby's zijn namenlijk zo vreselijk snel groot en als je constant met je gedachte in een andere dag leeft dan mis je alles!

Wees niet te streng voor jezelf. Een baby maken, op de wereld zetten en zelf voeden is al meer dan genoeg werk om te doen op een dag! Je hoeft niet altijd zo je best te doen, ontspannen mag!

En wees gerust, iedere moeder heeft wel eens een offday, of meerdere! Ik ook, zelfs met een mega relaxte baby. Aan elke dag komt weer een einde en dan mag je het de volgende dag gewoon weer proberen. En er is altijd wel een moment voor een heerlijke kop thee en een reep chocola! 

Ademhaling en opvoeding

Adem in en uit en tel tot tien en zucht dan eens diep... zo dan ziet de situatie er ineens heel anders uit dan dat je er direct bovenop duikt en met een iets te harde stem denkt op te lossen wat er gaande is. Sterker nog, het maakt de situatie dan vaak alleen maar erger. En eigenlijk begint het daarvoor al, want ondanks dat de navelstreng na de geboorte wordt doorgeknipt, onze kinderen blijven met ons verbonden en voelen alles! En als jij met een hoge ademhaling door het leven gaat zorgt dit ook voor een hoge ademhaling en stress bij je kind.

Met je ademhaling kan je veel meer dan je denkt, in de drukte van alledag leven mensen vaak met een veel te hoge ademhaling. Deze vorm van ademen zorgt ervoor dat je het stress hormoon cortisol aanmaakt en het remt je spijsvertering. Hierdoor verhoogt bijvoorbeeld ook je hartslag, ben je meer alert. Heel handig voor een korte tijd als je bijvoorbeeld moet vluchten uit een brandend huis of moet handelen als er iets met je kindje is. Maar niet handig als je lichaam constant in deze staat van zijn is. Het is zelfs schadelijk voor je lichaam. En je bent sneller overprikkeld, boos en gefrustreerd ook naar je gezin toe. Heel belangrijk dus je ademhaling in alledag maar ook in de opvoeding van je kindjes.

𝕎𝕙𝕖𝕟 𝕪𝕠𝕦 𝕠𝕨𝕟 𝕪𝕠𝕦𝕣 𝕓𝕣𝕖𝕒𝕥𝕙, 𝕟𝕠𝕓𝕠𝕕𝕪 𝕔𝕒𝕟 𝕤𝕥𝕖𝕒𝕝 𝕪𝕠𝕦𝕣 𝕡𝕖𝕒𝕔𝕖

Een goed voorbeeld is het naar bed brengen van de kinderen, probeer dit maar eens als je nog een ellenlange ´to do list´ hebt liggen en even snel je kids naar bed wilt brengen. Gegarandeerd dat het twee keer zo lang duurt voor ze slapen en dat het naar bed brengen, badderen en voorlezen een erg ongezellige bedoeling is.

Ik zie in de praktijk regelmatig moeders die hun kindje graag willen dragen in een doek of drager en dat kindjes dit niet fijn vinden. Dit uit zich dan in veel huilen en overstrekken zelfs als er verder niks lichamelijks is waardoor een kindje niet gedragen wilt worden. Vaak ligt dit ‘probleem’ dan bij een ouder. En dat is helemaal niet gek, want moeder zijn en werken en een leuke vrouw en vriendin en dat allemaal in deze maatschappij is mega lastig en dat zorgt bij veel ouders voor wat stress en een hoge adem. En vooral newborns zijn hier extreem gevoelig voor en zetten zich hier letterlijk tegen af en nemen het stress gevoel en de hoge adem feilloos over.

Probeer eens bewust te worden van je ademhaling, dus volg je ademhaling zonder deze te veranderen en zonder oordeel. En leg dan eens je handen op je lijf neer waar je jouw ademhaling heen en weer voelt gaan in je lijf. Is dat op je borst, of juist in je ribben, of in je buik, of een combinatie van iets?
En als je dan jouw ademhaling gevonden hebt, voel dan eens hoe snel of juist langzaam je in en uit ademt. En adem je diep of juist heel oppervlakkig. Doe dit ook zonder iets eraan te veranderen of te oordelen, maar observeer gewoon eens wat er gebeurt met je ademhaling.

Als je een beetje in de gaten hebt hoe je eigen ademhaling werkt en in welke situaties je ademhaling heel hoog in je borst komt, dan kun je jouw ademhaling heel goed inzetten in het leven van alledag. Zo ben je in staat om pijn te reduceren tijdens je bevalling met je ademhaling, maar ook bijvoorbeeld als je jouw teen stoot tegen de punt van de tafel. En zo kan je dus ook zorgen dat je met een overvolle agenda je kids rustig naar bed te brengen op een fijne manier door rustig te ademen.

Ademen is de basis van alles! Alle oefeningen op de mat met yoga bijvoorbeeld werken alleen goed als je ademhaling goed is. Bevallen valt of staat met je ademhaling en opvoeden gaat een stuk makkelijker als je rustig ademt.

Zo oefen je een ontspannen ademhaling;
-Ga lekker zitten op een rustige plek
-Zorg dat je goed zit met je schouders laag en een rechte rug en je kruin de lucht in
-Leg je handen dan heel laag onderaan je buik en adem diep naar je handen toe, zodat je jouw handen als het ware weg duwt met je buik
-adem in 4 tellen in door je neus
-en adem dan in 6 tellen uit door je neus
-wacht dan heel even met inademen en begin weer opnieuw
-doe dit in het begin een keer of zes

Probeer van deze ademhalingsmeditaie een gewoonte te maken in je dag. Elke dag een moment bezig te zijn met een diepe buikademhaling. En als dit dan steeds beter gaat probeer dit dan te gebruiken in een situatie waarin je stress of drukte ervaart of als het niet lukt om in slaap te komen.
Of gebruik deze oefening als je kindje niet in slaap kan komen, ga ernaast liggen en adem heel diep, gegarandeerd dat het werkt!