Geboortereis van Ids
Omdat bevallen het beste gaat als je in ontspanning en vol vertrouwen bent, delen we positieve geboorteverhalen. Dit kan je helpen om uit te zien naar jouw eigen bevalling, en te voelen: mijn lichaam is ervoor gemaakt, ik kan het! Vandaag het verhaal van Linda die haar yoga-achtergrond inzette om relaxed te bevallen.
Twee weken jong is onze Ids vandaag. Als een klein hoopje liefde ligt dit heerlijke mannetje bij mij op de bank. Dezelfde bank als waar hij 2 weken geleden op de wereld kwam. Tijd om onze prachtige reis op papier te zetten.
Zeker aan te raden om te lezen als je zwanger bent: Positief over bevallen
Harde Buiken
Op donderdagavond leg ik Faas en Joeke op bed. Als ze eenmaal slapen ga ik naar benden en plof met een grote mok thee op de bank. Voor de zoveelste avond achter elkaar volgt de ene na de andere harde buik zich op zodra ik ga zitten. Ik besluit naar bed te gaan en probeer zoals de andere avonden met een rustige buikademhaling in slaap te vallen. Maar dit lukt niet, er komt met regelmaat steeds weer een nieuwe harde buik en ze voelen soms zelf al een beetje als een wee. Dit duurt tot een uur of 3 ‘s nachts en uiteindelijk lukt het om in slaap te vallen.
Op vrijdag ben ik gesloopt en stuur een berichtje naar mijn verloskundige Hester. Ik krijg lieve berichtjes van haar terug en ze geeft aan de andere ochtend even langs te rijden en wat homeopatische middeltjes mee te nemen. Voor de vrijdag krijg ik als advies dat ik heel veel rust moet nemen en dat manlief ‘s avonds de massagetafel maar eens neer moet zetten voor een uitgebreide zwangerschapsmassage.
Bericht Hester; ‘En positive thinking. Je lichaam is zich aan het voorbereiden op de geboorte. Je 3e kind maakt zich ook klaar voor zijn geboortereis!’
Ga eens op je yogamat
Die avond wil mijn man mij met alle liefde een zwangerschapsmassage geven, maar hij wijst mij eerst op iets heel belangrijks. Hij heeft aan mij gemerkt dat ik alleen maar in mijn hoofd bezig ben met de vraag; ‘wanneer zet het nou een keer door.’ Ik ben totaal niet meer in het hier en nu en ook niet meer in mijn lichaam. Mijn lieve schat geeft het antwoord op al mijn vragen; ‘ga eens op je yogamat, doe waar je goed in ben en ga dan naar bed!’
Ik ben niet in het hier en nu en ook niet meer in mijn lichaam
Ik volg zijn raad op en stap op mijn mat, keer geheel in mezelf, voel dat mijn hoofd rustig word. Ik voel mijn lijf weer duidelijk en maak contact met mijn kleine mannetje. Geef aan dat ik er zelf klaar voor ben en dat hij mag komen als hij daar ook klaar voor is. Dan ga ik naar bed, ik voel mezelf heerlijk en zonder harde buiken val ik in slaap, zo diep dat ik de volgende ochtend pas weer voor het eerst wakker word.
Ik keer geheel in mezelf, voel dat mijn hoofd rustig word
Ik stuur Hester een bericht dat een bezoek niet nodig is die ochtend, dat ik heerlijk heb geslapen en mezelf weer sterk en fit voel. Ook voel ik dat het niet lang meer gaat duren, het rommelt ik ben weer fit, het moment komt eraan.
Die zaterdag hebben we als gezin een heerlijke dag, ‘s middags zwemt ons nichtje voor haar A diploma. Mijn hormonen vinden dit zo knap dat ik met dikke tranen langs het zwembad zit. Daarna gaan de mannen naar de moestuin, ik wil niet mee, het enige wat ik wil is rust en cocoonen. Samen met ons kleine meisje duik ik op de bank. Joeke kijkt een film en ik dommel af en toe weg.
Mijn hormonen vinden dit zo knap dat ik met dikke tranen langs het zwembad zit
‘s Avonds na het eten gaat mijn lief nog even naar de moestuin en ik breng de kindjes naar bed. En daar wist ik het zeker. Terwijl ze op bed liggen ga ik nog even plassen en verlies mijn slijmprop, de eerste serieuze kramp voel ik gelijk. Geen harde buik meer maar een ontsluitingskramp! Ik voel de baby ook wat verder indalen.
De kindjes vallen rustig in slaap en als alles diep onder zeil is sluip ik naar beneden en bel mijn man van de moestuin. Die staat binnen een minuut binnen en is er helemaal klaar voor.
Ik heb ondertussen ook mijn verloskundige Hester een bericht gestuurd. Al maanden hebben we het samen over de bevalling en beide hebben we er zin in, ik in de aanwezigheid van Hester bij mijn geboortereis en Hester wil er graag deel van uitmaken.
Maar dan krijg ik een bericht terug, ze zit zelf in het ziekenhuis met haar dochtertje.
Bericht Hester: ‘Laat jij je niet afleiden door deze ‘commotie’. Focus op je weeën en deze geboortereis!!’
Bij jezelf blijven, wat er ook gebeurd
Even moet ik schakelen, maar herpak mezelf en bedenk me dat altijd alles loopt zoals het moet zijn. Dus waarschijnlijk komt er een andere lieve en leuke verloskundige op ons pad, óf Hester haalt het uiteindelijk om zelf nog te komen. Ik keer terug in mijn cocon op de bank met een bak thee en vang de ontsluitingsweeën rustig op. Ondertussen komen ze om de 5 minuten en duren een minuut, ik voel dat ze goed ontsluiten. Ik voel mezelf ontzettend sterk en ik ben er helemaal klaar voor.
Bericht van mij aan Hester; ‘Komt goed! Ik zit er goed in, ben heel relaxed!’
Als de weeën ongeveer een uur regelmatig komen en gaan bel in naar de dienstdoende verloskundige. Melanie neemt de telefoon op, ze was al ingelicht door Hester en ze geeft aan dat ze er gelijk aan komt.
Als Melanie binnen stapt is het gelijk goed, een hele rustige lieve jonge vrouw. Mijn man Lennart en ik zien in een blik aan elkaar dat we er allebei vertrouwen in hebben. Hester heeft haar goed ingelicht over al onze wensen en ze volgt mij en Lennart hier helemaal in. Maar dan niet veel later stapt ook als nog Hester binnen. Veel luxer dan dit kan het niet worden, ik heb een bevalling met twee fantastische en lieve verloskundigen!
Ik visualiseer dat ik goed ontsluit
De weeën zakken iedere keer even weg als er iemand binnen stapt, maar zodra ik dan weer in mezelf keer komen ze weer terug. Ik praat en lach mee, de sfeer is heerlijk relaxed met kaarsjes en gedimd licht. Iedere wee sluit ik mijn ogen en keer in mezelf, pas vanuit de yoga de buikadem toe en ik visualiseer dat ik goed ontsluit tijdens een wee. Ik maak elke wee heel bewust contact met mijn baby, praat met hem in mezelf en geef aan dat we dit samen heel goed kunnen.
Ik zit zo goed in mijn eigen wereld en kan heel goed iedere wee hebben, het doet absoluut geen zeer. Maar ik ga wel persdrang voelen. Ik weet van mezelf dat ik een hoop kan hebben op pijngebied en ook in staat ben om in deze flow persweeën met gemak weg te ademen. Dus ik vraag of Hester wil voelen hoeveel ontsluiting ik heb.
Hester bevestigt wat ik al dacht: volledige ontsluiting en ik mag mee gaan persen. Een onwijze omschakeling voor mij, ik zit zo goed in mijn buikadem dat ik even moet zoeken hoe ik ook alweer moest persen.
Ik ga langzaam mee drukken op de weeën. De vliezen zijn nog intact, dus als eerst komt er een flinke vochtblaas. Dit is zo groot als het hoofdje, dus mijn gevoel zei dat ik er al was. Dit was even schakelen, want de baby zit op dat moment nog vrij hoog en heeft het ook heel even niet fijn in mijn buik.
Ik ben het op dat moment heel even kwijt, gelukkig zit Hester aan mijn zijde en krijgt mij met liefde weer op het juiste spoor. Ik pers verder, maar jemig, bij mijn andere 2 kindjes was dit vele malen minder pijnlijk. Ondanks dat het maar 13 minuten duurde voelde het voor mij als 30. Ik spreek mezelf constant toe in mijn hoofd dat dit het aller-laatste stukje is en dat ik binnen enkele minuten eindelijk mijn kind mag ontmoeten.
Liefde brengt mij weer op het juiste spoor
Het hoofdje wordt geboren en daarbij breken ook de vliezen. Mijn lief helpt onze baby geboren te worden en geeft hem over aan mij. Ik barst in tranen uit, dit is de derde keer dat ik het meemaak en weer is dit moment het allermooiste moment dat ik ooit heb meegemaakt. Die eerste ontmoeting, die geur, dat huiltje, de bevrijding…. de reis is voorbij, mijn baby Ids is geboren. We hebben het gehaald, onze kleine man is gezond op de wereld. Het was werkelijk waar magisch!
De navelstreng houden we intact tot de placenta ook geboren is, dit is niet veel later. De navelstreng is al snel helemaal uitgeklopt.
Nog geen 20 minuten nadat Ids geboren is wordt Joeke wakker, ook Faas maken we wakker en ze komen samen kennis maken met hun broertje. Samen met papa knippen ze de navelstreng door. Wat een bijzonder moment en wat een rijkdom. We zijn gewoon ouders van de drie mooiste, liefste en meest geweldige kindjes van de hele wereld!
Kleine Ids kruipt al snel naar de borst en drinkt krachtig, een natuurtalent. Als alle controles zijn gedaan, iedereen beschuit met muisjes heeft gegeten en de bevalling nog even is na gepraat, verlaat iedereen ons huis. De stilte valt, het is nog donker… Mijn gezinnetje valt in slaap, ik niet, ik lig als een koningin in bed met kleine Ids in mijn armen…. dolgelukkig.
Geboortereis van Faas
Lees binnenkort dit positieve geboorteverhaal
Geboortereis van Joeke
Lees binnenkort dit positieve geboorteverhaal
Geboortereis van Mille
Ik heb altijd van 4 kindjes gedroomd, een huis vol gezelligheid en een hart vol liefde. Na ons derde kindje wist ik het alleen even niet meer. Mijn hart voelde absoluut nog een zieltje, maar mijn zwangerschappen waren alledrie zwaar. Negen maanden lang geef ik over en ben ik dag en nacht misselijk. Maar het zieltje om mij heen liet zich steeds beter voelen en ik wist zeker dat er nog een kindje bij ons hoorde. Ik was direct zwanger en voelde aan alles dat we nog een dochter zouden krijgen. Vanaf dat moment zie ik dan ook deze bevalling voor me op kerstavond bij de kerstboom op de bank.
Vanaf week 34 beginnen de voor weeën al in flinke hevigheid, vooral ‘s avonds en ‘s nachts zijn ze aanwezig en met enige regelmaat houden ze mij een nacht wakker. Mijn gevoel dat ik met kerstavond ga bevallen raak ik een beetje kwijt hierdoor en mijn vertand stelt zich steeds meer in op een vroegere bevalling dan de uitgerekende datum. Ook ervaar ik een enorme constante druk aan de onderkant, die steeds meer toeneemt door de voorweeën.
Hoe dichter ik bij de uitgerekende datum kom, hoe vaker/ intenser en regelmatiger de voor weeën er zijn.
Ik kreeg enorme hoofdpijn en in mijn rechter oog zie ik sterretjes
En dan met name word ik er ‘s nachts wakker door en is het lastig om de slaap weer te vatten. Dat breekt enorm op. Ik word per dag vermoeider, wat resulteert in nog meer misselijkheid en overgeven. En dan op dinsdag 22 december lijkt mijn lijf het even helemaal op te geven. Ik krijg enorme hoofdpijn en in mijn rechteroog zie ik sterretjes.
Hester, mijn verloskundige, komt direct langs. Ze meet een te hoge bloeddruk en samen nemen we het besluit dat ik voor controle richting ziekenhuis ga. In het ziekenhuis wordt mijn bloed geprikt, urine gecontroleerd en wordt mijn bloeddruk constant gecontroleerd.
Ook baby Bessie (zoals we haar noemen in mijn buik) krijgt constante controle dmv een ctg. Gelukkig blijkt mijn bloeddruk binnen de normen en krijg ik van de gynaecoloog te horen dat ik een migraine aanval heb gehad door de vermoeidheid en het vele overgeven. We kunnen met een gerust hart naar huis. Ik besluit nog meer rust te nemen, tenslotte moet mijn lijf klaar zijn voor een bevalling. Eenmaal thuis is het al avond en ga ik gelijk met de andere 3 kindjes naar bed. Ik mediteer in bed, probeer terug te komen in mijn lijf dmv ademhaling en val in een hele diepe slaap om vervolgens zonder voorwee de andere ochtend uitgerust wakker te worden.
Alles voelt anders dan de andere drie bevallingen
Ik voel mezelf weer krachtiger het lukt me ook om alles los te laten en mezelf weer te focussen op mijn lijf en niet meer in mijn hoofd bezig te zijn met vragen wanneer ze komt en of ik wel genoeg uitgerust ben. Ik probeer zo weinig mogelijk te doen en gelukkig is Lennart thuis om hier zoveel mogelijk ruimte voor te maken.
Op donderdag 24 dec verandert de intensiteit van de voor weeën, ik voel ze minder in mijn hele buik en steeds meer helemaal aan de onderkant. Ik verlies die dag ook mijn slijmprop. Alles voelt anders dan de andere drie bevallingen.
Zo ervaar ik ook al een tijd een flinke druk op de onderkant, anders dan alleen een kindje die ingedaald is, dit voelt ook veel intenser deze keer. Ik ga ook deze avond weer tegelijk met de kindjes naar bed en val na een meditatie en diepe ademhalingsoefeningen in slaap. De volgende ochtend word ik om 4.50 uur wakker door een kramp en weet ik het gelijk, het is begonnen! Geen kerstavond dus zoals mijn gevoel zei, maar in alle vroegte op eerste kerstdag. Ik sluip uit bed zodat alle kindjes blijven slapen, maak Lennart wakker die direct naast zijn bed staat en samen sluipen we naar beneden om (zoals mijn gevoel al die tijd had gezegd) beneden bij de kerstboom ons kerstkindje te ontmoeten.
Voor het eerst moet ik mezelf iedere wee volledig afsluiten en focussen op mijn ademhaling
Rond 5.30 bel ik de verloskundige. De weeen zijn al zo intens dat mijn gevoel zegt dat dit niet heel lang gaat duren. Ook voelen de weeën heel anders aan dan de andere 3 bevallingen, veel dieper en ze geven al heel snel het gevoel dat ik mee moet drukken. Voor het eerst moet ik mezelf iedere wee volledig afsluiten en focussen op mijn ademhaling.
Amelia neemt de diensttelefoon op en besluit gelijk te komen. Als ze hier is rond 6 uur besluiten we samen om te kijken hoeveel cm ontsluiting ik heb, zodat ze Hester op de hoogte kan brengen.
Hester heeft namelijk deze dag geen dienst, maar we hebben vanaf het begin afgesproken dat ze aanwezig zal zijn bij de bevalling net als bij Ids.
Amelia meet ruim 6 cm ontsluiting en ook nu weer een hoge bloeddruk. Ik geef aan dat ik hier verder geen actie op wil ondernemen en thuis blijf om te bevallen. Ik voel aan alles dat het niet lang gaat duren.
Hester stapt om ongeveer 7 uur binnen. De sfeer in huis is fijn. Ik lig op mijn zij op de bank en kan prima elke wee opvangen d.m.v. mijn ademhaling. Hester haar energie is fijn en voor mij voelt het vertrouwd dat ze er is.
Ik bel zelf tussen de weeën door mijn moeder, want ik verwacht dat Ids elk moment wakker gaat worden en mijn gevoel zegt dat het fijn is als mijn moeder op de achtergrond aanwezig is voor de kinderen. Niet snel na mijn telefoontje wordt Ids wakker en manlief haalt hem naar beneden. Hij komt bij mij heel lief en relaxt op de bank zitten. We kletsen tussen de weeën door ik vind het heerlijk dat hij erbij is.
Ik ga ondertussen iedere wee meer en meer druk voelen en op het hoogtepunt van een wee laat ik mijn lichaam rustig mee drukken, het gaat volledig vanzelf.
Het voelt intens, de persdrang is ook intens
Lennart gaat vast klaar zitten bij mij om straks Bessie te helpen bij de geboorte en aan mij aan te geven. Hester komt bij mijn hoofd zitten en met zachte woorden en liefdevolle energie is ze voor mij aanwezig. Ik geef aan dat ik een onwijze druk bij mijn anus voel, die ik niet herken van de vorige bevallingen. Het voelt intens, de persdrang is ook intens. Hester helpt met lieve woorden en geeft aan dat alles goed gaat.
Joeke komt ondertussen ook naar beneden en gaat bij oma zitten, ook Ids is bij oma gaan zitten en kijken vol verwachting wanneer hun zusje komt.
Hester geeft aan dat ze een sterrenkijkertje was
Op een flinke perswee perst mijn lijf met een intense oerkracht en een oerkreet en wat hulp van lennart die haar liefdevol aanpakt, eruit. De heftige druk was nu ook gelijk te verklaren, want Hester geeft aan dat ze een sterrenkijkertje was.
Daar is ze dan, onze Mille, ze ligt heerlijk op mijn blote borst, kijkt met grote ogen om haar heen naar haar broers en zus. Ik voel aan Mille haar navelstreng die al volledig is uitgeklopt. Ook de placenta wordt snel erna geboren. Mille gaat ook al zelf bij mij drinken alsof ze nooit anders heeft gedaan. Na ruim een uur op mijn buik gelegen te hebben knippen Lennart en Joeke de navelstreng door. Hester doet de controles van Mille en snel wordt ze weer bij mij gelegd om op te warmen en te drinken.
Mijn laatste keer, mijn laatste reis de laatste keer het eerste huiltje het eerste magische geurtje het glibberige warme lijfje op mijn blote borst. Ik kijk om mij heen, allemaal lieve mensen ook Faas is naar beneden gekomen. De energie is magisch, het is eerste kerstdag om 7.23 uur. De dag breekt aan en onze dochter en zusje Mille is geboren, 3950 gram.